Haast. Snijdt een tomaat in plakjes, legt tussen boterham en stopt in broodtrommel. Broodtrommel in tas, ontbijt voor in de bus. Net op tijd de deur uit met tas en zwarte tekenmap. Bus richting Zwolle vijf minuten te laat. Zit in bus, eet brood met tomaat. Bijna in Epe, realiseert zich plots dat het belangrijkste vergeten is. De papieren. De informatie. Shit. Laptop niet mee, documenten niet op internet gezet. Volgende halte, snel beslissen. Drukt op stopknop. Hoort bij uitstappen twee meisjes over het ‘had kunnen vergeten’ van de tekenmap. Niet aan de orde, die zit in de hand.
Naar de overkant. Kletst met bekenden. Zit op bankje, wacht op de bus. Belt familie, of ze de papieren naar de halte willen brengen. Buschauffeur raadt aan om een dagje te gaan shoppen, is zelf chauffeur geworden om juist geen presentaties te hoeven geven. Lacht, haalt schouders op, doet het graag. Zusje staat bij halte. Dankjewel. Volgende bus naar Zwolle over twintig minuten. Dan maar even naar huis. Lunch klaarmaken, gaat dat in ieder geval geen geld kosten. Papier kopiëren, dan hoeft dat op school niet meer te gebeuren.
Tijd om weer naar de bus te gaan. Waar is mijn tekenmap. Waar. Is. Mijn. Tekenmap. O nee. In de bus laten staan. O nee. Oké, nog even tijd om Syntus te bellen. Dit is belangrijk. Computerstem. Voor verloren voorwerpen, toets 1. Wacht. Wacht. Daag. Op naar school. Lunch in tas, papieren in de hand, tekenmap ergens in Apeldoorn. Gaat situatie na in hoofd. Waar voor het laatst gezien? Vrijwel zeker in bus vanuit Epe.
Goeiemorgen! Ploft op vertrouwde plekje in bus, baalt. Zat niet veel waardevols in. Potloden, touw, prutpastelkrijt van de Action, twee schilderingen. Maar toch. Bijna bij zelfde halte als vorige reis. Tuurt naar halte. Ziet niks bijzonders. Kan het niet goed zien. Stoplicht groen, bus trekt op. Kijkt nog eens goed. Wacht even. Bushalte in zicht. Springt overeind, rent naar buschauffeur. ‘Mevrouw! Daar staat mijn zwarte tekenmap, mag ik ‘m even halen? Wilt u op me wachten?’
En dat wilde ze wel.
