Hoe de wind leeft

Een opkomende storm voedde inspiratie voor poëtisch schrijven.

Hoe de wind in een naaldbos, denk aan zware sparren, donker klinkt en dreigend en tegelijk beschermend. Een moment ervoor woei hij nog door geelgroene berken, die fluisterend vroegen – met gespitste oren kon ik het horen – waar hij naartoe zou gaan.

De beuken wisten het antwoord. Zij vingen de wind en namen hem mee in dwarrelend blad, dat verderop dwaalde en verdwaalde en neerzeeg op het zachtgroene mos.