– Wat maak je dan zoal?
Ik maak niet echt iets. Soms wel. Meestal kijk ik alleen.
– Wat zie je?
Teveel om op te noemen.
– Noem eens iets.
Soms blijft mijn blik ergens haken. Iets dat me raakt, soort van.
– Wat raakt je?
Het is niet altijd hetzelfde. Alles kan raken. Net wat ik zie.
– Wat zag je vandaag?
Bomen.
– …
En op één of andere manier kunnen de bladloze winterse bomen in het plattelandse landschap mij diep raken.
Vooral eiken, met hun grofgebouwde wirwar van takken. En dan zo’n rij van eiken met ieder hun eigen silhouet, die samen een notenbalk vormen met een emotionele melodie.
Vandaag vielen berken mij ook op. Wist je dat berken zó wit waren? Vandaag waren de berken héél wit.
