Een luisterschilderij kun je het best bekijken met je ogen dicht
Tja.
Toen ik zaterdag de eerste podcast deelde, had ik niet gedacht dat het volgende bericht alweer om audio zou draaien. Maar dit wist ik wel: Audio #02 is geen podcast.
Het is een experiment.
Misschien zweeft het idee van een luisterschilderij al wel twee jaar door mijn hoofd. Sinds een paar weken praat ik vaak hardop terwijl ik een audiorecorder aan heb staan. (Dat zie ik overigens als één van de oorzaken dat ik nu in een enorme flow zit: gedachten uitspreken werkt helend.) In de auto is dat ideaal. Het is alleen minder ideaal dat de audiobestanden vanaf mijn telefoon onbruikbaar zijn, het format wordt op geen enkele manier herkend – ik denk vanwege de Aziatische makelij.
Toen ik een paar weken geleden vanuit de auto iets zag en dat met woorden probeerde uit te schilderen, wist ik dat dit m’n eerste luisterschilderij zou worden. Alleen… in een rijdende auto klinkt het geluid niet fantastisch. En nu moest ik dat ook nog eens met een andere audiorecorder opnemen. Maar goed. Ik zie het als een schets! Misschien had ik het dan eigenlijk ‘Luisterschets’ moeten noemen 😉
Geluisterd? En heb je nu zin in het volgende luisterschilderij?
De vraag aan het eind hangt een beetje in het luchtledige. Maar ik ben wel echt benieuwd: wat gebeurt er in jouw hoofd bij het luisteren? Ik denk na over een manier om over luisterschilderijen in gesprek te gaan. Of, nee: het werkt misschien nog beter om aan de slag te gaan! Om visueel te maken wat jouw verbeelding met mijn woorden doet. En dan ontdekken we hoe verschillend ieders verbeelding werkt 😉
