Als mijn laptop wakker wordt uit slaapstand, duurt het een paar tellen voordat de internetverbinding hersteld is. Deze woorden verschenen de afgelopen dagen met regelmaat op het beeldscherm: U hebt geen verbinding. Of: Verbinding verbroken.
Het dagelijks leven laat mij zoveel gebrokenheid zien. Ik voel iedere dag sterker dat we mijlenver bij Gods schepping vandaan leven. En dat maakt dit schepsel bezorgd. Dit schepsel mort. Dit schepsel zucht. Maar dit schepsel wacht ten slotte alleen maar tot de verbinding met het internet weer hersteld is.
Toch schijnt de zon.
Toch danst het gras.
Toch pronkt de duif bij ’t licht der zonnestralen.
En die pinksterbloemen, hè…
Het is wat met die taal van ons. Wat een drama kunnen we (kan ik) soms maken om de betekenis van een enkel woord. Wat telt er nu precies? De bedoelde betekenis of de betekenis die ik er dankzij associatie aan hecht? Een betekenis waarover ik vervolgens tot in het diepst van mijn vezels verontwaardigd kan zijn, of waardoor ik juist enorm getroost kan worden.
Pinksterbloem. Het herinnert ons allemaal aan Pinksteren. Terwijl de herkomst van de naam duidt op koeien (pinken) die weer de wei in gaan… Is het dan minder waard dat deze gedachte op Goede Vrijdag in mij opkwam? ‘Al deze tere bloemetjes fluisteren me tegemoet: Pinkster – Ik zal u geen wezen laten – bloemen.’
Ik denk dat het niet minder waard is. Taal heeft betekenis. Woorden kunnen kracht doen, ieder op zijn eigen manier en eigen moment. En Zijn woord dat uit Zijn mond uitgaat zal niet vruchteloos tot Hem wederkeren.
Die pinksterbloemen – het zijn er véél dit jaar.
Nog één ding.
Terwijl ik bezig was met deze blog, was er een onverwachte ontmoeting. En toen we een rondje gingen wandelen, was er een overweldigende overvloed aan kleuren in de lucht. Heb je het gezien? O, ik wens dat je het gezien hebt. En dat je het voelde.
Het slootje slingerde als een perfecte spiegel langs de weg.
Ik werd verrast door een paartje prachtige kuifeenden in de Wetering.
De knoppen van de eik langs de waterkant waren bloedrood, ze staan op springen.
Ergens bij de horizon schemerde een restje regenboog. Maar ik kan me vergist hebben, want – al die kleuren!
We werden omringd door een jubelende lofzang van de schepping.
Vanavond getuigde alles van verbroken verbindingen waar herstel voor mogelijk is.
