“Waarom staat u omhoog te kijken naar de hemel? Deze Jezus, Die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze terug komen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan.” Morgen is het Hemelvaartsdag. De veertig dagen waarin Jezus op aarde met Zijn discipelen sprak over de dingen van het Koninkrijk van God (Handelingen 1 vers 3) zijn ten einde. Nu breekt de adventstijd aan. Guido de Brès schreef in de Nederlandse Geloofsbelijdenis: ‘Wij verwachten die grote dag met een groot verlangen.’ Is dat zo? Verlang ik ook naar die grote dag? Wat als dat verlangen niet altijd levendig is? Waar richt mijn verlangen zich dan wél op? Vult mijn hart zich met verlangens naar dat wat mijn ogen zien? Naar dat wat mij voorgeschoteld (of: opgedrongen) wordt via reclame en media? Waarom verlang ik naar de dingen waar ik naar verlang? Dát is de vraag. Wat is het doel, wat heb ik op het oog met mijn verlangens? Dit zie ik óók als ik om me heen kijk: de aarde heeft aantrekkelijke schoonheid, maar ze gaat voorbij. Hoe lang zal het nog duren tot die grote dag aanbreekt?
“Beproef vrij, van omhoog,
mijn hart, dat voor Uw oog,
Alwetende, steeds open lag.
Doorzoek mij; toets mijn gangen;
doorgrond al mijn verlangen;
en stel mijn oogmerk in den dag.” psalm 26 vers 2 berijmd
Leestips:
– Je bent wat je lief is, James K.A. Smith
– Shoppen in advent, Herman Paul
– De vijand rukt vast aan, ds. M. van Reenen
