Het is fijn als de herfst zacht is, zoals vandaag. Dan ben ik zoveel mogelijk buiten om de wisseling van het seizoen mee te maken. Want anders is het ineens herfst. Of ineens winter. En nu vind ik het al moeilijk genoeg. Dit afscheid.
Nu zie ik het. Voedsel voor vogels en bijen, het is er nog. En voor mij. Ik verlang terug en heen, zoals wel vaker: het was goed, maar ik weet dat het ook morgen goed zal zijn.
Ik wéét het. Geloof ik het ook? Vertrouw ik er op?
Mooi en heeeeel herkenbaar.
Bedankt ook voor de nieuwe achtergrondjes 😉
Thank you Saar <3 '... maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.'
O Lieke, wat een prachtige foto’s (ik vóel ze gewoon, de melancholie die erin zit)! En zo herkenbaar ook, dat terugverlangen en willen vasthouden aan wat vertrouwd en goed is, en tegelijk heenverlangen. Al vind ik dat laatste soms moeilijker.
Dank Roeliene! Is ook niet vanzelfsprekend hè.