Eén van mijn liefste bosbloeiers, dit tere bloempje. In plaats van dat ik thuisbleef, in plaats van dat ik schoonmaakte of de was deed of lessen voorbereidde of mijn agenda onder de loep nam of sudoku’s maakte of gewoon bezig was met denken of lezen, in plaats van dit alles (dat ik wel zal doen) en terwijl ik had kunnen doorfietsen zonder af te stappen, fietste ik hier en stapte ik af. Mijn hart moet zich kunnen blijven laven aan de schoonheid van de schepping en daar moet ik tijd voor nemen. Dat was mijn vermoeden voordat het schooljaar begon, en nu ervaar ik het. Kun je het vinden? vroeg een voorbijfietser. Zéker! zei ik.
grasklokje / akkerkool / smalle weegbree
en er bloeiden ook nog o.a. gewone brunel, hertshooi, sint janskruid
